Jak nie pozostawić nikogo w tyle, gdy bycie poza szkołą staje się normą – refleksje Społeczeństwa Obywatelskiego

Wydane przez Collective Consultation z organizacji pozarządowych na temat Edukacji w 2030 (CCNGO-Ed2030)

W ciągu zaledwie trzech miesięcy, globalna liczba przypadków COVID-19 gwałtownie wzrosła do około 2 milionów (dane z 16 kwietnia 2020 r.). Pandemia spowodowała nie tylko kryzys zdowotny, ale odcisnęła negatywne piętno na wszystkich sektorach: od socjalnych po finansowe. Ponad 1,5 miliarda uczniów ze 191 krajów ponosi pełne i dotkliwe konsekwencje negatywnego wpływu COVID-19 na edukację, który cały czas poszerza swój zasięg.

Społeczeństwo Obywatelskie oraz Organizacje Pozarządowe w kontekście zaobserwowanego kryzysu edukacji spowodowanego COVID-19 wyróżniło pięć zasadniczych potrzeb:

• Edukacja potrzebuje każdego i każdy potrzebuje edukacji: Prawo do edukacji powinno być realizowane podczas kryzysu COVID-19. Podejście całej społeczności i wzmocnione partnerstwo z rządami, organizacjami pozarządowymi, społeczeństwem obywatelskim, nauczycielami, rodzicami, młodzieżą i sektorem prywatnym jest jedyną drogą do osiągnięcia trwałych rozwiązań edukacyjnych o wysokiej jakości. Podejście społeczne rozpoczyna się od wspólnych wysiłków w trakcie kryzysu i poza nim, poprzez edukację pozaformalną, wspierajacą rodziców i nauczycieli jako liderów podtrzymujących proces uczenia się. W celu złagodzenia skutków kryzysu, należy wzmocnić systemy uczenia się przez całe życie dla dzieci, młodzieży i dorosłych.
• Studenci potrzebują odpowiednich programów: Programów dostosowanych do tych niepewnych czasów, obejmujących edukację w zakresie potrzeb socjalnych                                            i emocjonalnych, jak również świadomości globalnego obywatelstwa.
• Uczniowie potrzebują bezpieczeństwa, dostępności komunikacji/rozwiązań informatycznych (IT), które chronią dane użytkowników: Międzynarodowa Unia Telekomunikacyjna (ITU, The International Telecommunication Union) wskazuje, że 3,6 miliarda ludzi pozostaje bez dostępu do Internetu (offline), z czego większość mieszka w najmniej rozwiniętych krajach, gdzie tylko 2 na 10 osób ma dostęp do Internetu (online).
• Rozwiązania Technologii Edukacyjnej (Edtech) powinny być sprawiedliwe, wrażliwe kontekstowo i wzmacniać prawo do edukacji wszystkich. Można to wspierać poprzez globalne i krajowe mapowanie potrzeb i możliwości. Wysokiej jakości bezpłatne kursy online mogą złagodzić potencjalne zagrożenie zamknięcia szkół dzięki ukierunkowanym, włączającym, wysokiej jakości możliwościom kształcenia na odległość dla osób najbardziej potrzebujących, aby przyspieszyć postęp w kierunku SDG4.
• Budżety edukacyjne muszą być zabezpieczone: Budżety edukacyjne muszą być zabezpieczone w kontekście finansowego kryzysu i tam gdzie to możliwe zwiększone  adekwatnie do potrzeb. Powinny być wdrożone rozwiązania, które pozwolą na utrzymanie edukacji na możliwie najwyższym poziomie oraz pozwolą utrzymać odpowiednie i sprawiedliwe rozwiązania.

Członkowie CCNGO-Ed2030 zasygnalizowali także niekorzystne konsekwencje społeczne spowodowane zamknięciem szkół:

• Zmniejszające się możliwości edukacji w obozach dla uchodźców oraz dla środowisk biedy: „Edukacja Nie Może Czekać” (Education Cannot Wait) określa to „efekt nakładania się” koronawirusa.
• Spotęgowanie zdrowotnych problemów mentalnych i fizycznych:  Powszechny Program Żywienia (WFP, The World Food Programme) podaje, że więcej niż 320 milionów dzieci na całym świecie jest obecnie bez posiłków w szkole z powodu COVID-19. Wiele dzieci z ubogich i biednych rodzin nie korzysta z posiłków, które na stałe otrzymują w szkołach. Sieć socjalnego bezpieczeństwa, zapewnienie żywienia w okresie zagrożenia COVID-19 jest podstawą wparcia uczenia się dla najuboższych.
• Rosnące nierówności: Wielu uczniów nie odnosi wystarczającej korzyści z formy edukacji zdalnej (online, TV, radio czy też wydruki), jak również monitoringu edukacyjnego, co może skutkować ryzykiem braku możliwości powrotu do szkół.
• Zwiększenie zależności od edukacji ze wsparciem nauczyciela po COVID-19 będzie miało największy wpływ na najbiedniejszych uczniów.
• Zwiększenie podatności na zagrożenia: zgodnie z Organizacją Narodów Zjednoczonych każdego dnia, przeciętnie, 137 kobiet jest zabijana przez członków ich własnych rodzin. Przemoc domowa przeciwko kobietom i dzieciom wzrasta, kiedy rodziny są pod wpływem presji obciążeń wynikających z braku poczucia bezpieczeństwa, złego stanu zdrowia, problemów finansowych lub pogarszających się warunków życiowych. Ponadto, ekspozycja dzieci na społeczności internetowe zwiększa ich podatność na dokuczanie w sieci, mobbing, ryzykowne zachowania i wykorzystywanie seksualne. Jeśli chodzi o zatrudnienie to, Międzynarodowa Organizacja Pracownicza (ILO, the International Labour Organisation’s) szacuje, że liczba przepracowanych godzin spadnie o ok. 6,7 % w drugim kwartale 2020, co daje 195 milionów pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze godzin i prawdopodobnie wpłynie to nieproporcjonalnie na kobiety.

O CCNGO-Ed2030

Wspólne konsultacje organizacji pozarządowych w sprawie edukacji 2030 (CCNGO-Ed2030), złożone z partnerów ze wszystkich regionów, są kluczowym mechanizmem UNESCO w zakresie dialogu, refleksji i partnerstwa z organizacjami pozarządowymi. Jej grupa koordynacyjna składa się z 10 wybranych członków:: Mercedes Mayol Lassalle, World Organisation for Early Childhood Education and Care (OMEP), Refat Sabbah, Global Campaign for Education (GCE), Rasheda Choudhury, Campaign for Popular Education (CAMPE), Kouame Paulin Jr., Ivorian Network for the Promotion of Education for All, Samuel Ndembele, Africa Network Campaign on Education For All (ANCEFA), Hala Gubbaj, Teacher creativity center (TCC), Christoph Jost, European Association for the Education of Adults (DVV International), Maria Khan, Asia South Pacific Association for Basic and Adult Education (ASPBAE), Blanca Cecília Gomez, Campaña Latinoamericana por el Derecho a la Educación (CLADE), Marie-Claude Machon Honore, UNESCO NGO liaison Committee.